Stałem się szczęśliwym posiadaczem konta ambasadorskiego w muzodajni. Muzodajnia to projekt operatora PLUS, mający na celu udostępnienie legalnej muzyki za przyzwoitą kasę. Zawsze mi się wydawało, że tego typu serwisy oferują raczej muzykę, której nikt nie kupuje, mało znanych zespołów, dla których tylko taka forma sprzedaży jest szansą na zarobienie na swojej twórczości. Okazuje się, że nic bardziej mylnego. Przynajmniej jesli chodzi o muzodajnię, jest nieźle, a jeśli preferujesz mainstreamowe (modne słówko) brzmienia to właściwie znajdziesz wszystko to co na okrągło leci w radiu (patronem jest między innymi ESKA i ESKA ROCK). Z muzyką mniej popularną czy też alternatywą jest trochę gorzej, to znaczy mniejszy wybór, z metalem powiedzmy symbolicznie, ale coś zawsze można trafić fajnego. Miłym zaskoczeniem była dla mnie kompletna dyskogrfia Children Of Bodom, którą skrupulatnie uzupełniam poczynając od Live in Japan – płyty, którą poznałem jako pierwszą i od której zaczęła się fascynacja tym bandem. Teraz mam ją legalnie, a muzycy dostali swoją działkę w formie tantiem.
Przejdźmy do spraw finansowych skoro już napisałem o tantiemach. Ile to kosztuje? Ceny przedstawiają się następująco, przy czym należy zwrócić uwagę, że jeśli nie jesteś abonentem Plusa pozostaje właściwie do wyboru tylko ostatnia opcja:
Wychodzi około 10 groszy za utwór, cena chyba bardzo konkurencyjna. Szkoda, że „inni” muszą płacić od razu za rok z góry, klienci Plusa mogą sobie co miesiąc za 25 zł doładować konta na kolejne 250 piosenek. Fajnie, że w większości przypadków nie mamy żadnego zabezpieczenia DRM, oraz kilka formatów do wyboru.
Po założeniu konta i zalogowaniu się do muzodajni, dostajemy prosty panel do obsługi naszej muzyki. Przed decyzją o ściągnięciu możemy posłuchać około 30 sekund danego utworu (ikona nutek). Działa to na Firefoksie i Windowsie XP tak średnio. Dopóki klikamy w nutki i czekamy aż się kawałek skończy sam jest ok. Jeśli przerwiemy klikając ponownie w nutki, jest duża szansa, że następny kawałek już nam się nie odpali. Trzeba zrestartować przeglądarkę.
Po kliknięciu na ikonkę strzałki dostajemy menu z wyborem formatu jaki chcemy ściągnąć i zależnie od przeglądarki otwiera się manager downloadu. Duży plus za brak jakichś specjalnych klientów do downloadu. Niestety, wybór formatu i kliknięcie w SAVE jest równoznaczne z odjęciem od naszej puli utworów jednej pozycji. Jeśli skończy nam się bateria w laptopie albo wyłączą zasilanie – jesteśmy stratni.
Zdarzyło mi się także, że występował błąd z informacją, że aktualnie nie można pobrać danego utworu i proszę spróbować później, wtedy licznik nie jest uszczuplany, natomiast nigdy później nie udało mi się ściągnąć tej pozycji w tym formacie który chciałem. Inny format idzie bez problemu, więc ten błąd nie oznacza raczej 500 – Server Busy, tylko błąd łącza do pliku. Trochę to nieprecyzyjne i wprowadzające w błąd, nie ma też informacji gdzie zgłaszać niedziałające linki (których teoretycznie nie ma – jest tylko chwilowy brak możliwości ściągnięcia utworu :).
Jak już się czepiam to główna wada jaką cały czas doświadczam to brak możliwości ściągnięcia całego albumu. Przypominam – Children Of Bodom w muzodajni to 13 płyt na przykład. Po ściągnięciu 4 miałem już dość klikania…
Drugim minusem jest absolutny bałagan w nazewnictwie plików. Pewne jest tylko to, że na początku jest numer utworu, następnie Wykonawca. Później zależnie od rippera, nazwa piosenki, nazwa albumu, albo odwrotnie. Po ściągnięciu około 100 utworów mój foobar wyglądał absolutnie bałaganiarsko.
Podsumowując. Muzodajnia jest ciekawym projektem, gdzie większość osób znajdzie coś dla siebie. Gdyby nie głupie ograniczenie, że nie plusowcy aby ją wypróbować muszą od razu wywalić kasę za rok z góry pewnie byłaby bardziej popularna. 8 zł dla testu w przypadku abonentów Plusa jest sensownym rozwiązaniem. Brakuje kilku istotnych opcji o których wspomniałem wyżej, no chyba że czerpiesz przyjemność segregowania utworów w czasie słuchania świeżo pobranych kawałków :)
© odwiedź stronę http://maciejewski.org po więcej fajnych postów!